Chiune Sugihara bio je japanski diplomata u Litvaniji koji je tokom Drugog svjetskog rata uprkos zabrani svoje države izdavao Jevrejima vize za Japan. Rizikujući svoj život i karijeru, Sugihara je danonoćno pisao vize izbeglicama iz Litvanije i Poljske, a vjeruje se da je napisao oko 6.000 viza.
Nakon što je napustio mjesto zamjenika ministra spoljnih poslova zbog neslaganja sa tretiranjem lokalnih Kineza od strane Japanaca u Mandžuriji, Sugihara je 1939. godine preuzeo funkciju zamjenika konzula u Japanskom konzulatu u gradu Kaunas u Litvaniji.
Već 1940. godine Drugi svjetski rat je uzeo maha. Zadatak zamjenika konzula je uglavnom bio da prati kretanja nemačkih trupa, kao i vojske Sovjetskog saveza. Skoro trećina stanovništva u Litvaniji bili su Jevreji, među kojima su bili i oni koji su pobjegli iz Poljske. Kako je njemačka vojska napredovala, bilo je samo pitanje vremena kada će doći i u Litvaniju. Iz straha za sopstvene živote, hiljade Jevreja pokušavali su da napuste državu. Međutim, putovanje bez viza bilo je ravno samoubistvo u to vrijeme, jer nijedna država nije željela otvoreno da se suprotstavi Hitleru i u svoju državu primi na hiljade Jevreja. Uslovi za dobijenje viza bili su zaoštreni i bilo je nemoguće da ih izbeglice ispune. Podnosioci zahtjeva za vizu morali su da prođu brojne procedure i da imaju dobru finansijsku potporu.
Pomoć su zatražili i od japanskog konzulata, ali upustva iz Japana su bila jasna – vize mogu da dobiju samo oni koji ispune uslove. Chiune Sugihara je tada riješio da uradi nešto čime je doveo sebe u opasnost, ali i svoju porodicu. On je na sopstvenu odgovornost od sredine avgusta do početka septembra 1940. godine izdao na hiljade viza Jevrejima iz Poljske i Litvanije.
Konzulat je zatvoren 4. decembra i Chiune Sugihara je morao da napusti Litvaniju. Postoje svedočenja u kojima se tvrdi da je dijelio vize sve dok nije ušao u voz, a da je onda kroz prozor svog kupea izbacio prazne papire sa pečatom japanskog konzulata i svojim potpisom, koje su mogle kasnije biti popunjene i iskorišćene. Ne postoje zvanični podaci koliko je viza napisao u tom periodu, ali govori se da ta cifra dostiže 6.000. Mnoge vize su bile porodične, pa je broj ljudi kojima je bilo dozvoljeno da napuste Litvaniju uz pomoć Sugiharinih viza daleko veći.
Za Sugiharu gotovo da niko nije ni čuo sve do 1985. godine kada ga je Izrael imenovao za Pravednika među narodima za njegovo djelo tokom Drugog svetskog rata. Umro je 31. jula 1986. godine u japanskom gradu Kamakura, a na njegovu sahranu došle su mnogobrojne delegacije Jevreja iz svih djelova svijeta.